Forever Love <3

                               

ម៉ោងជាង១០យប់ ខ្ញុំអង្គុយអណ្តែតអណ្តូងនៅរានហាលមុខផ្ទះ ខ្ញុំឈ្មោះ រតនាជា សិស្សវិទ្យាល័យ ភ្នែកខ្ញុំមើលទៅ​មេឃ​រួចដកដង្ហើមធំ​ដោយ​មើលទៅ​កាន់បន្តោង​ខ្សែកររបស់ខ្ញុំ ជាបន្តោងរូបបេះដូងដ៏គួរឲ្យ ស្រលាញ់មួយដែល​ជាកាដូគំរប់ខួប​១ឆ្នាំ​ដែលពួកយើងសេពគប់គ្នា គឺខ្ញុំ​និងរាជ ។ រាជជាមនុស្សល្អ គេតែងបង្ហាញរឹកពារ ស្រលាញ់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែខ្ញុំបែរជាមានអារម្មណ៏ថាបានធ្វើខុស មានអារម្មណ៏ដូច ជាមិនបានស្រលាញ់គេសោះ  កាលដែលខ្ញុំយល់ព្រមសេពគប់រាជ គឺដោយសារតែខ្ញុំ សង្ឃឹមថាខ្ញុំអាចបំភ្លេចមនុស្សម្នាក់បាន គេគឺរតនះ ជាស្នេហ៏ដំបូងរបស់ខ្ញុំ ជាស្នេហ៏​ តែមួយ ហើយក៏ជាស្នេហ៏ចុងក្រោយសំរាប់ខ្ញុំដែរ។ គេជាមិត្តកាលពីតួចរបស់ខ្ញុំ ពួកយើងជិតស្និតគ្នាជាខ្លាំង តែជាអកុសលខ្ញុំត្រូវរើផ្ទះ កំឡុងពេលនោះខ្ញុំឈឺចាប់ យ៉ាងខ្លាំង ដោយមកដល់ពេលនេះខ្ញុំបានបែកពីគេអស់រយពេលជាង៤ឆ្នាំ  ៤ឆ្នាំកន្លង ផុតទៅខ្ញុំនៅតែមិនអាចបំភ្លេចគេបានសោះ ខ្ញុំកាន់តែឈឺចាប់ឡើងៗរាល់ថ្ងៃខ្ញុំនៅតែ នឹកគេគ្រប់ពេលវេលា ហើយក៏នៅស្រលាញ់គេដែរ។

សំលេងទូរស័ព្ទបានរោទិ៏ឡើង ខ្ញុំជូតទឹកភ្នែកហើយយកទូរស័ព្ទមកមើល នោះជា sms របស់រាជ “រាត្រីសួស្តីរតនា កុំភ្លេចដណ្តប់ភួយពេលគេងណា យល់សុបិន្តល្អណា បងស្រលាញ់អូន​ ^_^ !! ”

ហាហា វាជាសារដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំញញឹមជានិជ្ច ។ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមបំភ្លេចរតនា ហើយ ព្យាយាមទទួលក្តីស្រលាញ់របស់រាជ ។
                ​​​​​​​​​​​​             ​​​​ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់​

រតនាៗ លឺគ្រូប្រាប់ថាថ្ងៃនេះមានសិស្សថ្មីផ្លាស់មក មិត្តរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ នាថកេះខ្ញុំព្រោះ នាងអង្គុយជិតខ្ញុំ ហើយរាជក៏អង្គុយក្បែរខ្ញុំទៀត ។​ ខ្ញុំប្រាប់នាថថា សិស្សក៏សិស្សថ្មីទៅ មានអីត្រូវខ្វល់ ។ នាថនិយាយ​ ខ្ញុំលឺថាគេសង្ហាណាស់ ​ ពេលកំពុងនិយាយជួងចូល ថ្នាក់ក៏បានបន្លឺឡើង ពួកយើងបាននាំគ្នាដើរត្រលប់ទៅថ្នាក់វិញ ដោយតុក្នុងថ្នាក់របស់ យើងចែកចេញជា៤ជួរ ខ្ញុំអង្គុយគូរជាមូយរាជ ពួកយើងតែងអង្គុយជិតគ្នារហូត ។ លោកគ្រូបន្ទុកថ្នាក់ក៏ដើរចូលមក ដោយនិយាយថា “ពូកស្វាៗទាំងអស់ ចូលកន្លែង​អង្គុយរៀងខ្លួន ថ្ងៃនេះគ្រូមានដំណឹងល្អមួយមកប្រាប់ ។” ពេលនោះគ្រូបន្ទុកថ្នាក់ របស់បានបែរមុខទៅក្រៅហើយនិយាយ “ចូលមក កុំខ្លាច” តែខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៏ អ្វីទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំគិតតែគូររូបលេង ពេលនោះខ្ញុំបានលឺសំលេងមួយដ៏ប្លែកគឺដួចជា សំលេង អើ.................អើ​ របស់មនុស្សដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ ខ្ញុំក៏ងើយមុខឡើង។

ខ្មៅដៃដែលនៅលើដៃរបស់ខ្ញុំបានជ្រុះលើដី ខ្ញុំអង្គុយងើយមើលបុរសម្នាក់ដែលកំពុង ឈរនៅមុខក្តារខៀនដោយមិនជឿនឹងភ្នែក។ មុខស្រស់សង្ហានឹងម៉ូតសក់ថ្មីនេះ គឺជា បុរសម្នាក់ដែលតែងតែចូលបន្ទប់របស់ខ្ញុំដើម្បីដាស់ខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ជាអ្នកដែលលេង ជាមួយខ្ញុំ និងជាស្នេហ៏ដំបូងរបស់ខ្ញុំ។

រតនះនិយាយទៅសិស្សក្នុងថ្នាក់ “សួស្តីមិត្តទាំងអស់គ្នា ខ្ញុំឈ្មោះ រតនះ សុំផ្ញើខ្លួនផង” ខ្ញុំកំពុងមើលគេយ៉ាងស្រឡាំងកាំង គេផ្លាសប្តូរច្រើនមែនទែន សឹងតែមើលមិនស្គាល់។ ពួកយើងមើលមុខគ្នាយ៉ាងយូរ ទឹកភ្នែកបានហូរចេញពីរង្វង់ភ្នែករបស់ខ្ញុំ ។​ ខ្ញុំគិតថានឹង​ អាចបំភ្លេចគេបាន តែហេតុអ្វីគេបង្ហាញមុខនៅពេលនេះ ដែលជាពេលដែលខ្ញុំនិងរាជ កំពុងចាប់ផ្តើម?? ខ្ញុំដឹងថាបើសិនជាគេនៅជិតខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងស្រលាញ់គេម្តងទៀត ។

                                  នៅផ្ទះ

រាជជូនខ្ញុំមកដល់ផ្ទះជានិច្ចពេលចេញពីរៀន គេជាមនុស្សពូកែភ្លេច ឲ្យតែចូលលេងផ្ទះ ខ្ញុំ តែងតែភ្លេចរបស់របរដូចជា កាបូប សៀវភៅ រឺកាបូបលុយជាដើម ។ ពេលដល់ ក្នុងបន្ទប់ ខ្ញុំបានផ្តេកខ្លួនទៅលើពូក ហើយគិត “ថ្ងៃនេះខ្ញុំមិនបានរៀនអ្វីសោះ គិតតែ អង្គុយមើលរតនះ” ស្រាប់តែកន្តឹងផ្ទះរបស់បានរោទ៏ ។ ខ្ញុំគិតក្នុងចិត្តគឺប្រាកដជា រាជ ភ្លេចអីនៅផ្ទះខ្ញុំទៀតហើយ ហាហាហា  

ខ្ញុំរត់បើកទ្វារ​ តែអ្នកដែលឈរនៅមុខខ្ញុំមិនមែនជារាជទេ តែជារតនះ ។។។

‘’’លោកតាមដានខ្ញុំមែនទេ?​ខ្ញុំសូររតនះ’

‘តើនាងរាក់ទាក់មិត្តដែលខានជួបគ្នាជាច្រើនឆ្នាំយ៉ាងនេះរឺ? ទឹកមុខគេដូចជាខឹងតិចៗ’

ខ្ញុំតបទៅវិញថា ‘ ចុះលោកមកធ្វើអី?’

រតនះនិយាយ​​​’ មិនឲ្យខ្ញុំចូលក្នុងផ្ទះសិនទេរឺ?’

ខ្ញុំនឹកក្នុងចិត្ត តើគេចង់ធ្វើអីនឹង?

ខ្ញុំក៏ឲ្យគេចូលក្នុង​ ហើយបានយកទឹកឲ្យគេមូយកែវ​ ព្រមទាំងសូរគេថា តើលោកសុខសប្បាយជាទេ?

គេនិយាយថា​ ខ្ញុំសុខសប្បាយជាធម្មតាទេ តែហេតុអីបានជានាងមិនដែលទាក់ទងមក ខ្ញុំ ដឹងទេថាខ្ញុំរង់ចាំនាងរហូត​។

សុំទោសផង ថ្ងៃនោះខ្ញុំបាត់លេខទូរស័ព្ទរបស់លោក ហើយក៏គ្មានអីទាក់ទងលោកទៅ

រតនះនិយាយ​​​ នាងប្រាប់ឲ្យខ្ញុំរង់ចាំនាងតែនាងបែរជាទៅចោលខ្ញុំ

ខ្ញុំនិយាយ ឲ្យខ្ញុំសុំទោសម្តងទៀត​ណា..............

To be continue.....

វិធីធ្វើឲ្យស្បែកមុខមិនស្ងូត

អ្នកទាំងអស់គ្នាចង់មានស្បែកមុខស្អាតដូចពួកតារា កូរ៉េអត់?? ហាហាហាហហា​ ^.^
បើចង់សូមធ្វើតាមវិធីងាយៗខាងក្រោមរបស់ខ្ញុំ អ្នកនឹងស្រស់ស្អាត តារាកូរ៉េសុំខ្មាស >,^
 
គ្រឿងផ្សំ
ចេកអំបូង ទឹកឃ្មុំ និង ក្រូចឆ្មារ

វិធីធ្វើ
យកចេកអំបូងមួយផ្លែ មកកិនឲ្យម៉ត់ ហើយលាយជាមួយទឹកឃ្មុំនិងទឹកក្រូចក្នុងបរិមាណ ២ស្លាបព្រាបាយដូចគ្នាដោយកូរចូលគ្នាឲ្យសព្វរូចយកវាមកលាបឲ្យសព្វលើមុខរបស់អ្នក ទុកឲ្យស្ងូត បន្តិចសឹមលាងចេញដោយទឹកស្អាត។ ធ្វើវា៣ដងក្នុងមួយសប្តាហ៏ អ្នកនឹងស្រស់ស្អាត ^.^

 

7 Years Old gal ! <3

Stupid Style :D

Love Ya ! ^^

Boom Boom Gal ! lol

Nice To Meet You My Love ! ^^

                

                

រឿងស្នេហ៏របស់ខ្ញុំគឺកើតឡើងនៅសាលា(^_^) ថ្ងៃនោះសាលា របស់ខ្ញុំ បានរៀប ចំកា រប្រកួត កីឡាមូយ ដល់ពេលសំរាកថ្ងៃត្រង់ខ្ញុំនិងមិត្តភក្ករបស់ខ្ញុំបានទៅញាំុ អាហារនៅរោងអាហារ ។

កំលុងពេលដែលពួលយើងកំពុងញាំុ ក៏មានបុរសសំបុលសរ ដ៏ខ្ពស់ម្នាក់កាន់ចានបាយ​ ហើយនិយាយថា សុំទោស ឲ្យខ្ញុំអង្គុយ​កន្លែងនេះផង!  មិត្តរបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា អញ្ជើញ ចុះ ។ ថែមទាំងអង្គុយជិតខ្ញុំទៀត (=_=) ក្រោយមកគេបានសួរឈ្មោះខ្ញុំនិងមិត្តភក្ករបស់ខ្ញុំ  ហើយគេបានប្រាប់ថា គេឈ្មោះ ហ្វា ជាសិស្សទើបនឹងផ្លាសមកបាន២អាទិត្យ ។

​គេបានប្រាប់ ទៀតថាគេមិនសូវស្គាល់អ្នកណាទេ ទើបគេចង់ក្លាយជាមិត្តរបស់ខ្ញុំនិងខ្ញុំ O_O

ពួកយើងនិយាយត្រូវគ្នាខ្លាំងណាស់ មុនពេលត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ ហ្វាបានសុំលេខទុរស័ព្ទរបស់ ពួកខ្ញុំ ទុកគ្រាន់តេនិយាយគ្នាលេង។
ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក គេតែងតែតេរកខ្ញុំរាល់ថ្ងៃ យើងនិយាយគ្នាយ៉ាងជក់ចិត្ត ធ្វើឲ្យខ្ញុំមាន អារម្មណ៏ថាគេលួចស្រលាញ់ខ្ញុំ =.=  ។ ថ្ងៃមួយពេលដែលយើងកំពុងនិយាយគ្នា គេបានសួរខ្ញុំថា តើរ័ត្នអាចសេពគប់ជាមួយខ្ញុំបានទេ? ខ្ញុំឆ្លើយដោយអៀន ថា យល់ព្រម ព្រោះខ្ញុំរង់ ចាំពាក្យនេះយូរមកហើយ ដោយខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាខ្ញុំស្រលាញ់គេរួចបាត់ទៅហើយ។

ក្រោយពីយើងបានសេពគប់គ្នារយះពេល ៣ ខែមក ខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាខ្ញុំស្រលាញ់គេយ៉ាង ខ្លាំងហើយគេក៏ស្រលាញ់ខ្ញុំខ្លាំងដែរ ^.^ គេជូនខ្ញុំមកដល់ផ្ទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយពេលនេះ ខ្ញុំអាចនិយាយបានថា គេពិតជាស្រលាញ់ខ្ញុំមែន ។

សូមអរគុណដល់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលធ្វើឲ្យយើងបានស្គាល់គ្នា​ :) :) អរគុណសំរាប់ការ ស្រលាញ់របស់បង​................ I love You Baby !

ស្នេហ៏គ្រាដំបូង

​                                       

ថ្ងៃនោះគឺជាថ្ងៃបើកបវេស្សមកាលដំបូងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានជួបនឹងមិត្តដែលខានជួប គ្នាយូរ។ ខ្ញុំរំភើបជាខ្លាំងចំពោះការបានឃើញអ្វីដែលថ្មីៗ ហើយខ្ញុំធ្លាប់បាន និយាយលេង​ជាមួយ​មិត្តទាំងអស់របស់ខ្ញុំថា បើសិនខ្ញុំមានស្នេហា ខ្ញុំនឹងមិនយក សង្សារដែល​នៅរៀន​ក្នុងសាលា​ជាមួយខ្ញុំទេ ព្រោះខ្ញុំគិតថានៅជិតគ្នាជ្រុលពេក ធ្លាប់ឃើញមុខគ្នារាល់ថ្ងៃ វាអាចធ្វើ​ឲ្យធន់​ទ្រាន់​។​​​

ថ្ងៃមួយពេលខ្ញុំកំពុងលេងជាមួយមិត្តភក្ករបស់ខ្ញុំ ក៏ថយក្រោយទៅបុកនឹងបុរស ម្នាក់ បុកគេហើយខ្ញុំថែមទាំងបានដួលលើគេទៀត​នៅចំពោះមុខ​មនុស្ស​ជាច្រើនទៀតផង ខ្ញុំក៏​ប្រញាប់ប្រញាល់ក្រោកឡើងដោយគេជួយគ្រាឡើយ ខ្ញុំក៏សុំទោសគាត់ ហើយខ្ញុំក៏មាន​ការខ្មាសផងដែរ ដែលនៅក្នុងរង្វង់ដៃរបស់គេ។ ពេលនោះបេះដូងខ្ញុំស្ទើតែឈប់លោត លុះគេគ្រាខ្ញុំឡើងរួចហើយ គេនិយាយថា មិនអីទេ តែលើកក្រោយប្រយ័ត្នផង ប្រយ័ត្នដួល​ទៀត ។ និយាយចប់គាត់ក៏ ដើរចេញទៅ មួយសន្ទុះក្រោយមកមិត្តខ្ញុំដែលឈរ​នៅក្បែរ​នោះក៏ចូលមក និយាយចំអន់ឲ្យខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្ញុំមុខក្រហម។ យប់នោះខ្ញុំដេកនឹក​ឃើញតែមុខ​របស់គេ​​ ​​​ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាធ្លាប់ជួបមុខគេម្តង។តាមការពិតគេធ្លាប់ជាមិត្តរូមថ្នាក់ របស់ខ្ញុំកាលពីថ្នាក់ទី១០ ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាគេផ្លាស់ប្តូរមុខមាត់យ៉ាងនេះសោះ គេប្លែកជាងមុន ស្ទើតែមើលលែងស្គាល់ ។ ខ្ញុំព្យាយាមរកនឹកឈ្មោះរបស់គេ តែរកនឹកមិនឃើញសោះ ។ ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ ខ្ញុំបានលួចសួរមិត្តរបស់ខ្ញុំថាប្រុស ដែលខ្ញុំដើរបុកម្សិលមិញឈ្មោះអ្វី  គេប្រាប់​ថា​គេនោះឈ្មោះ វិទូ  ជាសិស្សថ្នាក់ទី ១២ នៅឆ្នាំនេះ ដូចខ្ញុំដែរ។ ថ្ងៃនោះខ្ញុំបាន​ដើរកាត់មុខ​សាលាដែលជាទីលាន លាងបាល់ ខ្ញុំបានឃើញវិទូកំពុងលេងបាល់ ចៃដន្យអីបាល់ដែល វិទូកំពុងលេងបានរមៀលមកដល់កន្លែងដែលខ្ញុំកំពុងឈរ ខ្ញុំអោនរើសបាល់នោះហុចឲ្យវិទូ គេ និយាយថា អរគុណហើយ។ តាំងពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំយើងក៏បានស្គាល់គ្នា ខ្ញុំឆ្ងល់ណាស់ថាហេតុ អ្វីបានជាខ្ញុំខ្វល់ពីគេម្លេះ ហើយតែងតែអៀនពេលឃើញមុខគេ ឬនេះគេហៅថាស្នេហា??

មួយខែក្រោយមក ដល់ថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់ វិទូបានcall មកខ្ញុំដោយណាត់ខ្ញុំមកជួប គេនៅភោជនីយដ្ឆានមួយ ពេលខ្ញុំទៅដល់ វិទូបានសុំខ្ញុំធ្វើជាសង្សាររបស់គេ ខ្ញុំស្ទើតែមិនជឿ ក្នុងត្រចៀករបស់ខ្ញុំ រួចវិទូនិយាយថា បើនាងមិនទាន់ចង់មានសង្សារ ក៏មិនអីដែរ ។ ខ្ញុំបានសួរគេពីមូលហេតុ គេបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យគេញញឹមសារជាថ្មីក្រោយពេលដែល​ សង្សាររបស់គេបោះបង់គេចោល គេក៏មិនចង់ជឿដែរថាខ្លួនគេស្រលាញ់ខ្ញុំ​តែវាជាការពិត។

ទីបំផុត ខ្ញុំនិងគេក៏ក្លាយទៅជាសង្សារនឹងគ្នា ហើយស្រលាញ់គ្នាកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ។

(តើវាជាអភូតហេតុ រឺក៏ជានិស័្សយ?)

កែវភ្នែកអូនជារបស់បង

                                             

កំសត់និងនេត្រាជាសង្សារនិងគ្នា ពួកគេស្រលាញ់គ្នាតាំងពីនៅវិទ្យាល័យ រហូតដល់ចប់ មហាវិទ្យាល័​យ​រៀងៗខ្លួន។ កំសត់ជាកូនរបស់កសិករម្នាក់នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ជាក្រុមគ្រួសារ ដែលរកព្រឹកខ្វះ​​ល្ងាច​រកល្ងាចខ្វះព្រឹក មិនតែប៉ុណ្ណោះថែមទាំងកំព្រាឪពុកទៀតផង។ តែដោយ សារចិត្តតស៊ូព្យាយាម ខំពុះពារគ្រប់​ការលំបាក ការអត់ឃ្លាននានា បានធ្វើឲ្យកំសត់អាចបញ្ចប់ ការសិក្សាបរិញ្ញាប័ត្រផ្នែកគ្រប់គ្រង​បានដោយជោគជ័យ ហើយបច្ចុប្បន្ននេះកំសត់គឺជា នាយកគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយក្នុងស្រុក។ កំសត់បានផ្លាស់ប្តូរមុខមាត់គ្រួសារថ្មី​ តាំងពី បាតដៃទទេររហូតដល់មានអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាង។ ដោយសារកត្តាទាំងនេះហើយដែលបណ្តាល ឲ្យចិត្តនេត្រាស្រលាញ់កំសត់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ ងាកមករកនេត្រាវិញ នេត្រាគឺជាកូនស្រី​ តែម្នាក់គត់ក្នុងត្រកូលដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មួយ តែនាងមិនដែលប្រកាន់វណ្ណះ រឺជីវភាព គ្រួសារ របស់កំសត់អ្វីឡើយ គឺនាងគិតទៅលើសេចក្តីស្នេហាជាធំ។ ពួកគេទាំងពីរបានសាងនូវ អនុស្សាវរីយ៏ជាច្រើនជាមួយគ្នា។ លើសពីនេះទៅទៀត ក្រុមគ្រួសារទាំងពីរ ក៏បានដឹងលឺ នួវរឿងរបស់​គេទាំងពីរដែរ។  នៅថ្ងៃភ្ជុំបិណ្ឌគ្រួសាររបស់កំសត់​ និង នេត្រាបានបបួលគ្នាទៅ លេងខេត្តព្រះសីហនុរយះពេល ២ទៅ៣ ថ្ងៃ។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយពេលដែលពួកគេ កំពុង​ធ្វើដំណើរ ត្រលប់មកភ្នំពេញវិញ រថយន្តរបស់​នេត្រាដែលបើកបរដោយឪពុករបស់នាង បានជ្រុលចង្កូតទៅបុករថយន្តផ្សេងមួយទៀត ដែលបើកប​រ​បញ្ច្រាសទិសគ្នា ធ្វើឲ្យរថយន្ត ទាំងពីរ ខូចខាតស្ទើគ្មានសល់។ អ្នករងគ្រោះ​ទាំងអស់ត្រួវបាន​ក្រុមគ្រូសា​រ​របស់កំសត់ បញ្ជូន ទៅមន្ទីពេទ្យ។ មួយម៉ោងក្រោយមក ប៉ានិងម៉ាក់របស់នេត្រាបានដឹងខ្លួន ដោយពួកគេមិន បានរងរបួសធ្ងន់ធ្ងរទេ មិនយូរប៉ុន្មាន នេត្រាក៏ដឹងខ្លួន នេត្រាខំរកមើលប៉ា ម៉ាក់​និង​សង្សារ របស់ខ្លួនតែ​រកមិនឃើញ នាងលឺតែសំលេងយំមួយមុខគត់ មើលអ្វីមិនឃើញ។ ពេលនោះ នាងដឹងថា​ភ្នែក​របស់នាង​បានខ្វាក់ទៅហើយ នេត្រាស្រែកយំពេញមន្ទីរពេទ្យ នាងអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតនិងស្អប់ខ្លួនដែលជាជនពិការភ្នែក ដូច្នេះ​ហើយមិនចង់ជួបនរណាទាំងអស់ក្រៅពីកំសត់។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក កំសត់តែងនៅក្បែរនាងជានិច្ចមិនថា យប់រឺថ្ងៃឡើយ កំសត់មើលថែនាងដូចប្តីនិងប្រពន្ធអញ្ចឹង។ កំសត់និយាយ​’’ នេត្រា បើសិនថ្ងៃណាភ្នែករបស់អួន មើលឃើញ តើអូនព្រមរៀបការជាមួយបងដែររឺទេ?‘’ នេត្រាឆ្លើយដោយគ្មានអល់អែក ‘’ចាស អូនព្រម!” ។ ថ្ងៃមួយស្រាប់តែមានមនុស្សម្នាក់បានផ្តល់កែវភ្នែកឲ្យនេត្រា នេត្រាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។ ក្រុមគ្រូពេទ្យបាន ធ្វើការវះកាត់ ឲ្យនេត្រា នៅថ្ងៃទី​៨ គឺជាថ្ងៃដែលនេត្រាត្រូវបកស្បៃរុំចេញពីភ្នែករបស់នាង កំសត់បានបក់ស្បៃ ចេញពីភ្នែករបស់នាងបន្តិចម្តងៗ នេត្រាបើកភ្នែកសន្សឹមៗ ស្រាប់តែនាងមានអារម្មណ៏ថាមានពន្លឺចូលក្នុង ភ្នែករបស់នាង នេត្រាអរយ៉ាងខ្លាំង ពេលនោះកំសត់រីករាយយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ តែក៏មិនភ្លាចនូវ សំនួររបស់គេដែរ កំសត់និយាយ’’ឥឡូវ ភ្នែករបស់អូនមើលឃើញវិញហើយ តើអូនព្រមរៀបការជាមួយបងដែររឺទេ?” គ្រាន់តែ សួរចប់ធ្វើឲ្យនេត្រាស្រឡាំងកាំង ព្រោះពេលដែលនេត្រាសំលឹងមើលមុខរបស់កំសត់ចំ ឃើញភ្នែករបស់ កំសត់ ពិការ ឃើញដូច្នេះ នេត្រាបានបដិសេធមិនរៀបការភ្លាមៗ ហើយបានដេញកំសត់ពីបន្ទប់ ធ្វើឲ្យកំសត់ខូចចិត្ត ហើយដើរចេញដោយទឹកភ្នែក គ្មានពាក្យាអ្វីនឹងថ្លែងបាន ព្រោះខ្លួនជាមនុស្សពិការ ក្រោយពីកំស​ត់​បាន​ចាកចេញដើម្បីទៅរកកន្លែងផ្សេងរស់នៅ កំសត់បានផ្ញើសំបុត្រមួយច្បាប់ឲ្យនេត្រា។

ជូនចំពោះនេត្រាជាទីស្រលាញ់
នៅពេលដែលអូនអានសំបុត្រនេះចប់ បងបានចាកចេញទៅឆ្ងាយរួចទៅហើយ ។ សូមអូនមើលថែខ្លួនឲ្យបានល្អ ពេលបងមិននៅក្បែរអូន ពិសេសកុំខំប្រឹងមើលខ្លាំងពេក ព្រោះភ្នែករបស់អូនពុំទាន់ជាសះស្បើយនៅឡើយទេ។ ជាចុងក្រោយបងគ្មានអ្វីផ្តាំក្រៅពីសូមឲ្យអូនថែរក្សាភ្នែករបស់បងឲ្យបានល្អ។

ពីបង កំសត់

នេត្រាអានចប់ក៏ស្រក់ទឹកភ្នែក ព្រោះអ្នកដែលផ្តល់កែវភ្នែកឲ្យនាងគឺ កំសត់។ នេត្រាសោកស្តាយនឹងទង្វើដែល ខ្លួនបានធ្វើដាក់កំសត់ដែលជាមនុងស្សម្នាក់ដែលហ៊ានលះបង់គ្រប់យ៉ាងឲ្យនាង ។ចាត់តាំងពីថ្ងៃនោះមក នាត្រា រស់នៅលាយនឹងទឹកភ្នែក ហើយពាក្យវិប្បដិសារីជេរស្តីឲ្យនាងរាល់ថ្ងៃ ព្រោះតែនាងមិនចេះថែរក្សាស្នេហាពិត​ ឲ្យបានល្អ​។

ចប់​(សង្ឃឹមថាអ្នកចេះថែរក្សាស្នេហារបស់អ្នកឲ្យបានល្អ)

រយះពេល៣សប្តាហ៏នៃវិសម្សកាលឆ្នាំនេះរបស់ខ្ញុំ

ខ្ញុំមានវិសម្សកាលចំនួន២ខែ​ ដោយ​ក្នុងរយះនោះអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំ បំភ្លេចមិនបានគឺ ការធ្វើដំណើរទៅកាន់លោកខាងលិច គឺ សហរដ្ឋអាមេរិច​ !​វាគឺជាបទពិសោធន៏ដ៏អសា្ចរ្យក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ក៏ជាលើកទី១ដែលខ្ញុំបានចាកចេញពីផ្ទះក្នុងរយះពេល​៣សប្តាហ៏។ ខ្ញុំបានជួបជាមួយនឹងសិស្សៗ ដែលមកពីប្រទេស​ជាច្រើន ដោយយើងបានស្នាកនិងរៀននៅជាមួយគ្នានៅក្នុងកន្លែងតែមួយ។ រយះពេល៣​សបា្តហ៏បានកន្លងផុតទៅយ៉ាងលឿន យើងទាំងអស់គ្នាក៏បែកគ្នាទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួន ។ 

ខ្ញុំនឹងចងចាំអ្នកទាំងអស់គ្នាជារៀងរហូត!         

(ការធ្វើដំណើរដ៏មានន័យបំផុតក្នុងជីវិត)​

ដោយ​:  រ័ត្ន :) :)

កុលាបព្រាត់ស្នេហ៏

                                                                                   កូលាបព្រាត់ស្នេហ៏

ឡានីគឺជាក្មេ​ងស្រីដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ ហើយនៅក្បែរខ្លួនរបស់នាងមានប្រុសៗតាមស្រលាញ់នាងជាច្រើន។ តែចុងក្រោយនាងបានជ្រើសរើសយកបុរសម្នាក់ដ៏សាមញ្ញម្នាក់ឈ្មោះ សុភ័ក្រ ពួកគេបានចាប់​ដៃគ្នា​ដើរចូល​ក្នុងវីថីស្នេហ៏យុវវ័យរបស់ពួកគេ មិនថាវិថី​នោះពិបាក​យ៉ាងណាទេក៏ពួកគេខំពុះពារនិងមានការចុះសំរុងនឹងគ្នា យ៉ាងខ្លាំង​។​ ឡានីគឺជានារីមានភាពអន្លង់អន្លចម្នាក់ដែលស្រលាញ់ផ្កាកុលាប ដោយនាងតែងប៉ង់ចង់បានផ្កា កុលាបមួយបាច់ពីសុភ័ក្រ តែសុភ័ក្រជាមនុស្សទៀងត្រង់ និងស្លូតបូត មិនដឹងពីភាព​ Romantic ស្រលាញ់គ្នា ៣ឆ្នាំហើយ សុភ័ក្រមិនដែលទិញផ្កាឲ្យឡានីសោះ។ ឡានីមានការតូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំង​ ហើយមានអារម្មណ៏អផ្សុក ក៏ស្វែងរកមិត្តតាម Internet ទោះបីនាងដឹងថាការទាក់ទង់គ្នាតាម Internet មិនមានភាពជាក់លាក់ក៏ដោយ តែវាផ្តល់ឲ្យនូវភាពស្រមៃយ៉ាងច្រើនដល់នាង។ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ សីហា ។ សីហាតែងផ្ញើជាផ្កាកុលាប មួយបាច់ ជារៀងរាល់ថ្ងៃតាមប្រព័ន្ធ Internet ជាហេតុធ្វើឲ្យឡានីពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។​មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ សីហាបានសុំអាស័យដ្ឆានរបស់ឡានី ហើយបានផ្ញើផ្កាកុលាបឲ្យឡានីជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយមិនបានគិតឲ្យបាន ច្បាស់ ឡានីក៏បានយក សីហា និង​ សុភ័ក្រមកធ្វើការប្រៀបធៀបគ្នា ឃើញថា ការស្រលាញ់របស់នាងផ្អៀងទៅ រកសីហាច្រើនជាង។ ថ្ងៃមួយសីហាបានសុំជួបមុខគ្នា ឡានីក៏បានព្រមដោយមិនរុញរា។ ពេលជួបគ្នា ដំបូងសីហាបានកាន់មួយបាច់ធំ ធ្វើឲ្យឡានីកាន់តែវង្វេងនូវភាព Romantic​ របស់សីហា ដោយសារសីហា ជាមនុស្សដ៏សំបូរស្នេហ៏ម្នាក់ ក៏បានធ្វើឲ្យឡានីបាក់ចិត្តស្រលាញ់ភ្លាមៗ ។ ការណាត់ជួបគ្នារបស់គេទាំងពីរនាក់ បានដំណើរការទៅមុខ រហូតដល់ពេលយប់ ដែលជាពេលត្រលប់មកផ្ទះវិញ សីហាក៏ជូនឡានីមកដល់មុខបន្ទប់ ហើយគេបានសុំឡានីចូលក្នុងដើម្បីអង្គុយលេង ដំបូងឡានីបដិសេធប៉ុន្តែក្រោយពីបានឃើញទឹកមុខស្មោះសរ របស់សីហា ឡានីក៏ព្រមឲ្យសីហាចូលក្នុងបន្ទប់របស់នាង។ ​ ពួកគេអង្គុយសាសងគ្នា កៀកកើយ ផ្តោះផ្តងពាក្យ ពេជន៏ស្នេហ៏ដ៏ផ្អែមល្ហែម ដែលធ្វើឲ្យឡានីវង្វេងវង្វន់​ អណ្តែតអណ្តូង បាត់បង់នូវការពិចារណាវែងឆ្ងាយ ទើបឆ្វើ ឲ្យមានរើងមិនគួរកើត កើតឡើង ហើយស្បតថានឹងទទួលខុសត្រូវ​ ។

ថ្ងៃបន្ទាប់ឡានីបានណាត់ជួបសុភ័ក្រ ហើយបានប្រាប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ប្រាប់សុភ័ក្រ ។ សុភ័ក្រឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង និយាយអ្វីលេងចេញដោយឡានីសុំបែកគ្នាជាមួយគេ សុភ័ក្រនិយាយ តើអាចទុកពេលមួយថ្ងៃឲ្យបងបាននៅ ក្បែរអូនបានទេ?? ឡានីយល់ព្រម​ ហើយសុភ័ក្របានបន្តទៀតថា ប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ បងសុំទោសព្រោះបងមិនបាន ចំណាយពេលវេលាឲ្យបានច្រើនជាមួយអូន​ តែបងនឹងប៉ះប៉ូវក្នុងថ្ងៃនេះ ។ និយាយចប់​ សុភ័ក្របានកាន់ដៃឡានី យ៉ាងណែនយ៉ាងមានកំលាំង​តែបង្កប់ដោយភាពស្រទន់ក្នុងចិត្ត ។ ក្រោយពីចេញពីមើលកុន ពួកគេបានទៅ ញាំុអាហារជាមួយគ្នាក្រោមពន្លឺទៀនយ៉ាង Romantic ។ ពេលដើរត្រលប់មកផ្ទះវិញ ពួកគេបាន ដើរកាត់ហាងលក់ផ្កា សុភ័ក្របានទិញផ្កាកុលាបដ៏ធំ៣បាច់ជូនឡានី ដោយនិយាយថា ផ្កា១បាច់តំណាងឲ្យ១ឆ្នាំ ៣បាច់តំណាងឲ្យ៣​ឆ្នាំ អរគុណសំរាប់ការស្រលាញ់របស់អូន ក្នុងរយពេល៣ឆ្នាំនេះ សូមអូនថែរក្សាសុខភាពឲ្យបានល្អ បុរសម្នាក់នេះ​ចង់ឃើញស្នាមញញឹមរបស់ អូន និយាយចប់ សុភ័ក្រដើរចេញដោយទឹកភ្នែក ធ្វើឲ្យឡានីរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងតែរឿងគ្រប់យ៉ាងមិនអាចបកក្រោយបាន។ ពេលឡានីចូលមកដល់បន្ទប់របស់ខ្លួនវិញ នាងបាន​check sms មួយដែលបានផ្ញើមកពីសីហា បើកដោយចិត្តរីករាយ បន្ទាប់ពីអានហើយ ធ្វើឲ្យឡានីស្រលាំងកាំងយ៉ាងខ្លាំង ។​ក្នុង sms​នោះបានដាក់ថា ឡានី តាមពិតខ្ញុំគ្មានអារម្មណ៏ស្រលាញ់នាងឡើយ រឿងគ្រប់យ៉ាងគឺ ដោយសារខ្ញុំចង់បានតែខ្លួនប្រាណរបស់នាងប៉ុណ្ណោះ ។ ឡានី​បានព្យាយាមទូរស័ព្ទទៅសីហា តែសីហាឈប់ប្រើលេខនោះបាត់ទៅហើយ................

(សូមចងចាំថាមនុស្សដែលស្រលាញ់យើងស្មោះ មិនធ្វើអ្វីឲ្យប៉ះពាល់ដល់កិតិ្តយសរបស់យើងនោះទេ) :)

ប្រវត្តិស្នេហ៏

ប្រវត្តិស្នេហា!!
កាលដើមឡើយមាន ការស្រលាញ់ មាន ក្រ រីករាយ ទុកព្រួយ ច្រណែន ប្រច័ណ្ឌ រស់លើកោះមួយឈ្មោះកោះសុខសាន្ត។ ថ្ងៃមួយផែនដីប្រកាសថា កោះសុខសាន្តនឹងលិច សូមចាកចេញអោយបាន ឆាប់រហ័សបំផុត។ មាន ក្រ រីករាយ ទុកព្រួយ ច្រណែន ប្រច័ណ្ឌ សុទ្ឋតែមានឧបករណ៏ចំលងរៀងៗខ្លួន លើកលែងតែ ការស្រលាញ់ ទេដែលគ្មាន។ ការស្រលាញ់ ភ័យណាស់ ហើយកំពុងសែ្វងរកជំនួយ ព្រោះកោះកាន់តែលិចតទៅៗ។ ខណពេលនោះ ការស្រលាញ់ ឃើញសំពៅរបស់ មាន ជិះកាត់ក៏ស្រែក ‘បងមាន សូមបងជួយចំលងខ្ញុំផងបានទេ?’ មាន និយាយ ’ទេទេ!សំពៅរបស់ខ្ញុំ ពោរពេញទៅដោយ ទ្រព្យសម្បត្តិ គ្មានចន្លោះណាសំរាប់បងទេ! ’រួចក៏ជិះហួសទៅបាត់។ មួយសន្ទុះក្រោយមក ក្រក៏បណ្តែតក្បូនមក ការស្រលាញ់ ឃើញក៏ស្រែកអង្វរ ‘បងក្រ ជួយចំលងខ្ញុំបានទេ? ព្រោះពេលនេះទឹកលិចដល់ត្រឹមក៏ជើងខ្ញុំហើយ!! ’ ក្រ និយាយ ‘សូមទោសផង ព្រោះក្បូនរបស់ខ្ញុំ តូចណាស់ គ្មានចន្លោះដឹកបងទេ’ រួចក៏ជិះទៅបាត់។ រីករាយ និង ទុកព្រួយ បានមកដល់ជាបន្តបន្ទាប់ តែ រីករាយ រវល់តែសប្បាយចិត្តសើចក្អាកក្អាយ ហើយទុកព្រួយ រវល់តែឈ្ងោកមុខសញ្ជឹងគិត មិនបានលឺសំលេងស្រែកហៅរបស់ ការស្រលាញ់។ ចំណែក ច្រណែន នឹង ប្រច័ណ្ឌ ពួកគេក៏មិនឲ្យ ការស្រលាញ់ ទៅដែរព្រោះ ការស្រលាញ់គឺជាសត្រូវ របស់ពួកគេ។ ទឹកកាន់តែលិចជ្រៅទៅ ការស្រលាញ់ គិតថាខ្លួន នឹងគ្មាន ជីវិត រស់នៅបន្តទៀត ឡើយ ការស្រលាញ់បានគិតរំលឹករឿងគ្រប់យ៉ាងកាលពីនៅសុខសាន្តជាមួយមិត្តទាំងអស់ ខាងលើ ពីមុនម្នាក់ៗសុទ្ឋតែត្រូវការ ការស្រលាញ់ តែហេតុអីពេលមានអាសន្នពួកគេធ្វើបែប នេះទៅវិញ។ ការស្រលាញ់ អស់សង្ឃឹមខ្លាំងណាស់ ទឹកភ្នែកហូររលីងរលោង ទឹកក៏កាន់តែលិច លិចទៅៗស្ទើតែ ផុតរូបគេ ពេលនោះស្រាប់ តែមានដៃមួយចាប់ទាញការស្រលាញ់ ឡើង ហើយនិយាយថា អ្នកអាចទៅ ជាមួយខ្ញុំបាន ខ្ញុំនឹងការពារអ្នក មើលថែអ្នក នឹងការពារអ្នកឲ្យទៅដល់ត្រើយសុខសាន្ត។ ការស្រលាញ់ អរខ្លាំងណាស់ ភ្លេចខ្លួនក៏មកដល់ច្រាំងរួចចុះទៅក្រោម ហើយសំពៅនោះក៏ចេញទៅផុត ។ ការស្រលាញ់ ពិបាកចិត្តម្តងទៀត ព្រោះរវល់តែអរ មិនបានដឹងថា អ្នកដែលជួយ ខ្លួនគឺជាអ្នកណា ដោយខ្លួនមិនទាន់បានអរគុណគេហើយមិនបានស្គាល់ថាគេជានរណាទៀត!! គេដើរបណ្ដើរ បន្ទោស ខ្លួនឯងបណ្តើរ ក៏ជួបនឹង Wisdom រួចក៏សួរ Wisdom “ តើបងដឹងថាគេជានរណាដែរទេ?ខ្ញុំពិតជាចង់អរគុណ គេខ្លាំងណាស់!!” Wisdom ញញឹមហើយនិយាយ ‘’ គេមិនត្រូវការ ការអរគុណរបស់ បងទេ សុំតែបងសប្បាយ ចិត្តទៅ គេក៏សប្បាយចិត្តដែរ’’ គេនោះគឺ ពេលវេលា មានតែពេលេវេលាទេដែលដឹងថា ការស្រលាញ់ត្រូវការអ្វី មានតែ ពេលវេលាទេដែលដឹងថា ការស្រលាញ់មានតំលៃកំរិតណាស់!!
ចប់!! (Pweeee.......its too long to read but hopefully after u read it , u will know abt the true value of Love and hope u will try ur best stick up with ur true love! :) Gud Lucks Guyz)